WMC 2009

“Adieu, goodbye, auf wiedersehen, hasta la vista… de janse welt jeet noe noa heem, ’t is jedoa” Fred Dirks weet het mooi te verwoorden in zijn prachtige WMC Taptoe. Helaas, het 16e Wereld Muziek Concours, tegenwoordig World Music Contest, ligt alweer achter ons. Het waren 24 onvergetelijke dagen dit jaar.

Het WMC bestaat uit diverse onderdelen als de Mars & Showwedstrijden, de concertwedstrijden, het buitenfestival en nog veel meer. Voor mij is het toch hoofdzakelijk het hele randgebeuren rondom het WMC wat het voor mij zo interessant maakt. Het buitenfestival is geweldig. Elke avond gedurende drie en een halve week feest in mijn eigen stad. Eerlijk is eerlijk, Kerkrade is niet de meest sprankelende stad van het land. Maar er zijn twee momenten dat het hier bruist: jaarlijks met carnaval en vierjaarlijks met het WMC. En zo ook dit jaar. Voor mij was dit de meest geslaagde WMC editie ooit. Dat is een gevoel, ik weet niet direct uit te leggen waar het hem nou precies aan heeft gelegen… Was het de fantastische sfeer op de Markt onder de overkapping? Waren het de schitterende optredens van alle marching en showbands? Was het de lekkere ambiance in het Stadspark? Waren het de heerlijke reibekuchen op de Markt? Waren het de nachtelijke uren bij Café Jules? Of toch misschien de toevoeging van de WAMSB aan het WMC? Ik durf het niet te zeggen….

Ook WMC’s in de voorgaande jaren waren super. Het WMC van 4 jaar geleden was ook top, maar toch minder door het slechte weer. Het WMC van 8 jaar geleden was een heel ander WMC voor mij persoonlijk. Ik heb die editie eigenlijk alleen meegekregen wat er zich afspeelde in en rond mijn eigen school, College Sancta Maria. Als verse ex-leerling hebben we dat jaar met een aantal vrienden praktisch alle tijd daar doorgebracht. Lekker tussen de muzikanten de van over de hele wereld daar logeerden. Zo zal ik nooit de leuke contacten (met handen en voeten weliswaar) met de Thai van de Surasakmontree en Benjama bands vergeten. Nog steeds onderhoud ik contacten met enkelen van hen. Dat jaar was ook het jaar van de Canadezen van de Kiwanis Cavaliers en de Amerikanen van de Empire Statesmen. Wat hebben we daar een vreselijk gezellige avonden mee beleefd aan de tap in de aula van de school. Voor mij blijft nog steeds het absolute WMC hoogtepunt dat er die editie een keer midden in de nacht een spontaan en enorm feest losbarste met een muziekgezelschap uit Valencia. Wat konden die heerlijke muziek maken. Midden in de nacht in optocht door de school, over het schoolplein en door de straat achter de muziek aan, heerlijk. Het echte WMC gevoel.

Even terug naar de afgelopen editie. Het buitenfestival was erg goed geregeld dit keer! Al vond ik de penningen iets te duur en het was sneaky om iets kleinere glazen te gebruiken (0,18cl i.p.v. 0,2cl). Ik heb over het algemeen genoten van de optredens, al zaten er af en toe ook slechte artiesten/bands tussen. Maar dat was niet storend. De ambiance in het park was fantastisch, de overkapping op de Markt (nooit meer anders doen!) plus de hele inrichting en sfeer was helemaal top. Geluid en techniek konden af en toen beter. Het Paviljoen was niet echt mijn ding. Er hing geen leuke sfeer, het wilde maar niet gezellig druk worden daar en van de bands die tegenvielen heb ik er de meeste gezien in het Paviljoen. De tent zelf was ook niet echt top. Heel wat anders dan de prachtige Spiegeltent die tijdens voorgaande edities op het Museumplein stond.

Het hele WAMSB verhaal vind ik persoonlijk een absolute aanwinst voor het WMC. Ik heb genoten van zowel de streetparade als de WAMSB wedstrijden. Ik hoop dat hier bij een volgend WMC meer aandacht aan wordt besteed en dat er gezorgd wordt voor een betere integratie in de Mars & Showwedstrijden.

Een minpunt aan dit WMC was voor mij het feit dat er werd gekozen voor Mars & Showwedstrijden voorafgaand aan de officiële openingsceremonie. Een onzinniger idee had er niet kunnen zijn. We hebben van half vijf ’s middags tot 12 uur ’s nachts in het stadion gezeten. Waardeloos. Nooit meer doen. Gewoon de opening op de eerste avond van het WMC doen (en niet als het WMC al daags onderweg is) en absoluut niet langer dan 3 uur laten duren. Het programma van de openingsceremonie zelf was wel in orde. Al miste ik als echte Kerkradenaar een Kerkraads tintje. Sinds jaar en dag wordt bij de opening ons Kerkraads volkslied gespeeld/gezongen. En nu niet. Dat was ronduit een slechte zet!

Ander minpunt vond ik de ceremonie protocollaire op de slotdag van de Mars & Showwedstrijden. Wat een amateuristisch gedoe. Waardeloos en vreselijk slecht geregeld allemaal. Maar goed, ik geloof dat daar in de lokale media al genoeg over gezegd is. Vreselijk voor alle bands die voor een praktisch leeg stadion hun defilé ronde moeten lopen (altijd een mooi moment, maar het overgrote deel van het publiek wachtte het niet af). Hierdoor kregen de korpsen helaas niet de credits die ze verdienden.

Chapeau voor de nieuwe stadionspeaker! Al ging hij op de laatste dag nogal in de fout en was ook hij slachtoffer van de slecht geregelde slotceremonie, de man heeft het goed gedaan. Veel beter dan zijn voorganger die er geen humor in wist te krijgen, alles fout uitsprak en het allemaal maar stijfjes deed. Deze nieuwe speaker deed het op een leuke manier, was goed te verstaan en versprak zich weinig.

Ik hoop dat het WMC veel meer landelijke bekendheid krijgt in de toekomst, want dat ontbreekt er nog aan. De overgrote meerderheid van mensen buiten Kerkade hebben geen idee hoe groot dit festival is, wat het betekent voor alle deelnemers, wat er allemaal bij komt kijken en hoe vreselijk gezellig het in de stad is. Ik heb het gevoel dat hier van de WMC organisatie uit te weinig aan gedaan wordt. De mensen in het bestuur van het WMC zijn vast en zeker hard werkende mensen maar ze missen uitstraling en daadkracht in mijn ogen. De voorzitter zou een boegbeeld moeten zijn die de publiciteit zoekt en mensen voor alle onderdelen van het WMC weet te enthousiasmeren. In plaats daarvan is de huidige voorzitter een norse en onprettige man zonder enige uitstraling. Ik zie een wereld van verschil met bijvoorbeeld oud voorzitter Hub Bogman. Overigens wel alle egards voor onze burgemeester, Jos Som, hij is wel de enthousiasmerende en publiciteit zoekende man die het WMC probeert op de kaart te zetten. Overigens ben ik van mening dat alle vrijwilligers, hosts en hostessen in mijn ogen vreselijk hun hebben gedaan om dit WMC tot een succes te maken. Het is een enorme klus om een dergelijk festival te maken tot wat het is en daarvoor petje af voor al deze mensen die zich uit de naad hebben gewerkt hiervoor. Leuk vond ik alle aandacht voor het WMC in de lokale media dit keer. L1 bracht het allemaal erg leuk met de excentrieke Emil Szarkowicz en ook het Limburgs Dagblad/De Limburger bracht het WMC nieuws erg leuk en uitgebreid dit keer. Met als hoogtepunt de heerlijke columns van “d’r Joep”.

En zo heb ik, zoals het een echte Kerkradenaar betaamt, toch weer flink wat te “rauwele” over wat verder echt een topeditie van het WMC was….

Tot slot. Het absolute hoogtepunt van deze editie was voor mij de slotdag. Wat een fantastische optredens tijdens de Mars & Showwedstrijden in het stadion (al vind ik nog steeds dat K&G ook de mars had moeten winnen). Daarna direct door naar de Markt waar ik nog eenmaal heb mogen genieten van – voor mij – de smaakmakers van dit WMC: de Banda Ciudad de Medellin uit Colombia. Fantastische muziek en gewoon een erg leuke showband. Het was heerlijk druk in de binnenstad en de ambiance kon gewoon niet beter. Ook de afsluiting was leuk gedaan met Fred Dirks (toch nog een kerkraadse noot!) en het vuurwerk. Eindelijk speelde de bands eens langer door dan de belachelijk vroege tijdstippen van 12:00 uur en 1:00 uur. Toen het erop leek dat alles dan toch echt tot een einde leek te komen waren we natuurlijk nog steeds niet van de Markt af te slaan. We hoorden ergens “ing moezziek” en die zijn we gevolgd naar Café Loui’s. Het bleek sjpaskapel “Leider Kein Preis”. Die laatste uurtjes van het WMC gaven het echte WMC gevoel weer. Een Kerkraads sjpaskapelletje dat lekker door bleef spelen op hun instrumenten in een café. Wat was dat gezellig! Er kwam nog wat publiek bij die ook geen afscheid van het WMC konden nemen en toen enkele leden van “de Blauw van Eijsde” binnen kwamen en spontaan mee gingen spelen was het helemaal feest. Genieten. Kippenvel. Heerlijk. Om half 4 in de ochtend van 3 augustus 2009 zat het er dan toch echt op….. Na bijna vier weken praktisch elke avond in mijn prachtige stadscentrum vertoeven weet ik nu niet meer wat ik met mijn avonden aan moet, hahaha.

Om een lang verhaal nog langer te maken, ik heb genoten van deze editie van het WMC. Wat een heerlijke impuls voor onze prachtige stad was dit. Genoeg is er voor verbetering vatbaar maar de hoofdzaak is dat ik me 24 dagen kostelijk heb geamuseerd! Hopelijk gaan de vier jaar wachten sneller om dan het nu lijkt.

P.s. Enige frustratie trad op toen in de nacht van de laatste WMC zaterdag onze mooie nieuwe WMC vlag (compleet met vlaggenstok) van onze gevel gestolen werd. Wie verzint het zich nu om een vlag die op meer dan 3 meter hoogte hangt aan een gevel langs een drukke straat te gaan stelen? Heel irritant zoiets… Tips m.b.t. de dader of zelfs het terugbezorgen van de vlag worden zeer op prijs gesteld!