Een jaar later

Ik had er al helemaal niet meer bij stilgestaan, maar vanavond werd ik op tv eraan herinnerd dat het vandaag precies een jaar geleden is dat Barack Obama tot President van de Vernigde Staten werd gekozen. Wat een gedenkwaardige nacht was dat zeg. Er zijn van die momenten die je wel opnieuw zou willen beleven. Dit was er één van. Wat een apart gevoel gaf die nacht een jaar geleden, heerlijk.

Nu zijn we een jaar later en Obama zit in het verdomhoekje. Krijgt van alle kanten kritiek en zijn approval ratings kelderen. Raar, maar ook weer niet voor een land als Amerika. Wat hadden die lui daar nou verwacht? Dat binnen een paar maanden alles zou verbeteren? Het blijft een debiel volkje… Acht jaar lang is er met geen woord gerept over de binnenlandse politiek. Met 9/11, Irak, Afghanistan, Guantanamo, etc. had Bush het perfecte rookgordijn. De regering-Bush had gewoon géén plannen of ideeën (en waarschijnlijk ook gewoon geen zin) om de nationale problemen aan te pakken en heeft er dan ook geen vinger naar uitgestoken.

Obama wordt nu gedwongen de boel wel aan te pakken en prompt maakt het hem impopulair. Ongelooflijk gewoon. Daarnaast zit hij met twee niet te winnen oorlogen als erfenis van zijn voorganger, een totaal vernielde reputatie van zijn land in het buitenland én een financieel tekort van heb-ik-jou-daar. Obama doet fantastisch werk momenteel, groeit meer en meer in het presidentschap en doet de juiste dingen om de puinhopen van acht jaar Bush op te ruimen. En toch daalt de steun onder de Amerikaanse bevolking voor zijn handelswijze.

Wat dan overigens wel weer leuk is is dat de populariteit voor de President als persoon maar blijft stijgen. Amerikanen kunnen dus blijkbaar toch die dingen (persoonlijkheid en beleid)mpopulaire los van elkaar zien. Hoe dan ook ben ik er absoluut niet gerust op dat Obama in 2012 voor een tweede termijn gekozen gaat worden. In zijn derde jaar moeten er positieve resultaten overlegd kunnen worden anders wordt het heel moeilijk voor hem. Zeker als de Republikeinen een sterke kandidaat in 2012 naar voren kunnen schuiven (mark my words, dat wordt Mitt Romney) moet ik het nog gaan zien of Obama het wint. Maar goed, Amerikanen zijn debiel genoeg wat stemmen betreft, Bush is immers ook tot President gekozen (éénmaal, de eerste keer is ie immers niet gekozen) dus ook wanneer de Republikeinen met een randdebiel als Huckabee op de proppen komen is het nog geen bekeken zaak voor Obama. Of nog erger, die draak van een Palin. Ik beloof heilig bij deze dat wanneer die heks ooit gekozen wordt tot President ik nooit meer naar Amerika zal gaan.

Wat ook zomaar zou kunnen is dat Obama zich geen bal aantrekt van de approval ratings en zich gewoon niet bezig houdt met zijn herverkiezing in 2012. Gewoon zijn eigen agenda uitvoeren met alle impopulaire (maar noodzakelijke) beslissingen van dien. Vervolgens de verkiezingen verliezen in 2012 en weer sterker dan ooit terugkomen in 2016. Dat zou pas verassend zijn!

Kortom, ook een jaar na zijn verkiezing ben ik nog steeds een Obama adept. De man is precies wat Amerika nodig heeft in mijn ogen en hij is op de goeie weg.